برگزاری بیست و هفتمین نشست از سلسله نشست‌های ناب با موضوع «دکتر کامل شادپور؛ گوهری از گنجینه سلامت»

بیست و هفتمین نشست از سلسله نشست‌های ناب با موضوع «دکتر کامل شادپور؛ گوهری از گنجینه سلامت» با حضور جناب آقای دکتر علی اکبر حقدوست (معاون آموزشی وزارت بهداشت)، دکتر پریوش قوامیان (میکروبیولوژیست پزشکی، استاد دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران)، دکتر پژمان شادپور (فوق تخصص اورولوژی اطفال و لاپاراسکوپی و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران)،   جناب آقای دکتر ملک افضلی(عضو فرهنگستان علوم پزشکی)، خانم دکتر جمشید بیگی‌(کارشناس مسئول مرکز مدیریت شبکه)، آقای دکتر آسایی(مشاور وزیر در امور بهداشتی) و جمعی از اساتید ارجمند در تاریخ 19/11/1399 به صورت وبینار، برگزار گردید.  

در ابتدای نشست، جناب آقای دکتر ملک افضلی در مورد مرحوم استاد فقید جناب آقای دکتر شادپور سخنانی ارائه فرمودند که به شرح زیر می‌باشد:

بنده از سال 46 با جناب آقای دکتر شادپور همکار بودم تا زمانیکه به رحمت ایزدی پیوستند. من از فرزند عزیز ایشان از نظر کمی ارتباط بیشتری داشتم، ولی از نظر کیفی مطمئنا دکتر شادپور (پسر ایشان) بیشتر فیض بردند و مسلما بیشتر بهره بردند.

در ادامه جناب آقای دکتر ملک افضلی به چند خصوصیت دکتر شادپور اشاره ای داشتند و فرمودند این خصوصیات باید به صورت کتاب در بیاید و به نسل جدید معرفی شود. ایشان تا حد زیادی گمنام هستند و باید به نسل جوان معرفی شوند، بویژه برای جوانانی که به فکر خدمت به کشور هستند.

اولین خصلتی که می توان برای جناب اقای دکتر شادپور بیان کرد این است که ایشان بسیار مردم دوست بودند و این فوق العاده مهم است. این مردم دوستی به همراه عشق به کشور بود و به تمام معنا فرصت می‌گذاشتند و دانش را بکار می بردند تا هر چه بیشتر به مردم کشور بویژه به مناطق محروم کشور کمک کنند. یعنی رویکرد عدالت محوری کاملاً در وجود ایشان و دکتر پیله رودی و دکتر اسپبندار مشهود بود.

نکته دوم اینکه ایشان در تمام طول عمر به صورت تمام وقت در اختیار وظیفه ای بود که در سپاه بهداشت و وزارت بهداشت به ایشان سپرده شده بود و هیچ فعالیت خصوصی نداشتند و حتی در طرح های تحقیقاتی که متداول است هم خیلی کم بودند.

ایشان یادآور شده که مرحوم دکتر شادپور بسیار قانع بودند و با همان حقوق دولت زندگی ساده ای داشتند و قناعت پیشه بودند و طبیعی است که یکی از خصوصیات این بزرگوران این بود که سالم و پاک بودند.

نکته بعدی هم که اهمیت دارد این بود که بسیار وظیفه شناس بودند. این وظیفه شناسی در حد ایثار بود و نه تنها ساعت‌ها در وظایفی که تعیین شده بود انجام وظیفه می‌کردند، بله در حد ایثار بود و ساعت‌های زیادی در وزارتخانه یا در بازدیدها بودند و این‌ها هیچکدام در اضافه کاری و ... نمی گنجید. در سفرها تا ساعت‌ها بعد از نیمه شب کار می‌کردند.

نکته بعدی این است که بسیار خوش بیان بودند و زمانیکه در محفلی در مورد مطلبی صحبت می کردند، کلام بسیار شیوایی داشتند و در عین حال صحبت‌های ایشان محتوای بالایی داشت. یکی دیگر از ویژگی های ایشان این بود که با خوش رویی صحبت می کردند.

همچنین ایشان بسیار خوش قلم بودند و زمانیکه نوشته های ایشان را می خواندیم واقعا لذت می بردیم. خیلی سلیس و روان نامه‌های مهم را می‌نوشتند و هر خواننده ای را مجذوب می کردند.

ایشان انضباط فکری داشتند و می‌توانستند فکرشان را منظم کنند و بیان هایشان بر مبنای آن بود. ارتباط انضباط فکر با بیانِ خوب و نوشتنِ خوب، خیلی مهم است که ایشان آن را داشتند و الگویی نمونه در موضوع هستند.

در سخنرانی ها افکار بسیار بلند در عین حال مرتب داشتند. انضباط اجرایی و دقت بسیار بالایی داشتند که همه چیز مرتب و منظم باشد. خودشان هم ظاهر بسیار منظم و مرتب داشتند. وقتی یک فردی در فکر و بیان و اقدام دارای نظم و انضباط باشد، این بسیار مهم است که تاثیرات خود را بر سیستم می‌گذارد. ما باید در حیطه عمل مدل‌های اینچنینی را داشته باشیم و افرادی مثل خانم جمشید بیگی هم در حضور این اساتید کارشناسی را فراگرفتند.

دکتر در گفتگوهای غیرکاری هم که با هم داشتیم، از نظر اطلاعات عمومی و ادبی و سیاسی و سایر مسائل هم بسیار مطلع و منصف بودند و هر وقت یک منطق درست در مقابل ایشان قرار می گرفت آن را به راحتی می پذیرفتند.

آقای دکتر شادپور خیلی پرکار بودند و واقعاً بدون توجه به زمان کار می کردند. ایشان در شرایط گسترش و استقرار شبکه هیچ­وقت کم نمی گذاشتند. ایشان بسیار مهربان بودند و همه را به خودشان جذب می کردند. نکته آخر این بود که وفای به عهد و تعهد بالایی داشتند.

در سال 1363 ایشان در مورد اجرای طرح گسترش شبکه که طراحی کرده بودند با من صحبت کردند و با هم بصورت شفاهی عهدی بستیم که این نانوشته بود و خوشبختانه تا آخر بر اجرای آن عهدنامه با هم ایستادیم.

در ادامه بحث، خانم دکتر جمشید بیگی سخنان ذیل را یادآور شدند:

20 سال نزدیکترین کارشناس ایشان بودم. بهترین آدم دنیا بودند. سعادت همکاری با دکتر در پروژه BMN  و سفرهای خیلی طولانی در دو رستاهای شهرکرد و بهبهان. درپروژه های COME آموزش پزشکی که بدنبال آن کاراموزی و کارورزی پزشکان در نظام شبکه طراحی شد. پروژه شبکه جامع اول در بروجرد، بعد در تبریز شروع شد و هزاران پروژه دیگر.

آقای دکتر مردم و کشورشان را دوست داشتند و فردی منضبط بودند. اقای دکتر شیکال چندین بار برای پروژه  BMN به ایران آمدند و شیفته علم و ادب آقای دکتر شادپور شدند و همچنین دکتر فاراسیم برای پروژه COME به ایران امدند که کارگاه برگزار کنند، بسیار به دکتر علاقه­مند شدند.

دکتر بسیار پایبند به زبان فارسی بودند، از بکار رفتنن الفاظ بیگانه عصبانی می شدند. کتب متعددی برای نگارش بهتر معرفی می کردند. در همه جوانب خیلی خوب بودند. آقای دکتر بسیار پر کار و پر تلاش بودند و کارگاه‌ها را با افراد خیلی خاص برگزار می کردند.

اقای دکتر آسایی

دکتر شادپور در نظام بهداشتی کشور تکرارنشدنی است. متانت و وقار صحبت کردن با استدلال ایشان، زبانزد خاص و عام است. تاریخ نظام شبکه بهداشت قطعاً ایشان را فراموش نخواهد کرد. علم دکتر شادپور در سطح بین المللی بود. در بازدیدهای کارشناسان بهداشت یونیسف به خوبی به طرز شیوا و قابل فهم نظام شبکه را توضیح می دادند. خانه بهداشت هفتجد به نام ایشان ثبت شده است. مداد و پاک کن یار همیشه دکتر بود. با خطی خوش، مطالب علمی را می نوشت. دفترچه طرح های گسترش با ویرایش ایشان کامل شد. کتاب های دکتر هنوز بعد از 4 دهه به عنوان رفرنس قابل استفاده است. نام و خاطره ایشان همیشه جاودان خواهد ماند.

آقای دکتر وثوق

افتخارداشتم 10 سال در خدمت اقای دکتر بودم. بهمن 82 بود برای تخصص در معاونت بهداشتی خدمت ایشان رفتم و ایشان فرمودند که اصلاحات نظام شبکه را مستند سازی کنم. و الان خیلی خوشحالم این کار مستند سازی، در فضای مجازی به عنوان گنجینه سلامت راه اندازی شده است.

امیدوارم یاد و خاطره مرحوم دکتر پیله رودی –دکتر اسفندار و دکتر شادپور  زنده و جاودان بماند. دکتر شادپور خیلی خندان بودند. آدم مبتکر و به روزی بودند؛ مقالات مختلف می خواندند. اگر مشکلی برای ما پیش می آمد ما را راهنمایی می کردند. انسان انعطاف پذیری و دست و دل بازی بودند. چالش‌ها و راهکارها را به خوبی بیان می‌کردند. رفتار با دانشجو را توضیح می‌دادند. معلم بسیار خوبی بودند و خوب شعر می‌خوانند. به عنوان الگو بودند. با غرور و افتخار از فرزندانشان یاد می‌کردند. همیشه با احترام و عشق از همسرشان یاد می‌کردند.

آقای دکتر خسروی

در خصوص جوانب مختلف اخلاق، علم و منش دکتر صحبت شد. بنده از سال 71 وارد شبکه شدم با دکتر همکاری داشتم در یک ساعت توصیف کردن ایشان سخت است. ای کاش این جلسات در زمان حضور ایشان برگزار می شد. اگر یک نفر فوت می کرد، امکان نداشت دکتر حضوری عرض تسلیت نرود.

وقتی با دکتر مواجه می شدیم احساس آرامش پیدا میکردیم. استرس به آدم وارد نمی‌کردند. ایشان فن بیان داشتند و به زبان انگلیسی مسط بودند. هم در نگارش و هم در ترجمه واقعاً با دقت کار می کرد. در برگزاری کارگاه‌ها، همه را مجذوب می کرد. دوست داشت با مشارکت افراد، کار کند. جای ایشان واقعاً خالی است و نتیجه زحماتشان را خواهند دید.

خانم دکتر فرزادی

اقای دکتر از دور تاثیر گذار بودند. عملکرد دکتر روی هدف من تاثیر گذار بود و شیفته شبکه شدم. از آداب دانی دکتر خجالت می کشیدم؛ اینقدر شیوا و مناسب صحبت می کردند، در حضور ایشان اعتماد به نفس آدم از دست می رفت. چه در عرصه ادبیات و چه در عرصه اصلاحات علوم سلامت خبره بودند. امیدوارم برای همیشه یادشان زنده بماند.

اقای دکتر کبیر

اقای دکتر شادپور همیشه زنده و شاهد هستند. سایه ایشان همیشه بر سر نظام سلامت کشور باقی است. دکتر هیچ وقت در کار اداری و اجرایی حس ناامیدی نداشت. در ارتباط با بحث کتاب ترجمه گزارش سال 2008 در گلستان توفیق همکاری با ایشان را داشتم. با وسواس زیاد حتی در نوع کاغذ کار می کردند و می گفتند این کتاب باید در تاریخ شبکه بهداشت ایران بماند. بدون هیچ چشمداشتی طی 4-5 روز کارگاه برگزار می کردند.

رویکرد زنده یاد دکتر شادپور –دکتر پیله رودی و دکتر ملک افضلی باید دست مایه هایی برای نسل جوان باشد و اگر امروز به نظام شبکه نگاهی بیندازیم، هنوز پاسخگوست. خوشبختانه افراد باتجربه زیادی مانند دکتر خدایی، دکتر صدری – دکتر نیک نیاز –مهندس زاهدی داریم. امروز شبکه نیاز دارد که این عزیزان روح تازه‌ای به شبکه بدمند و ادامه دهنده راه این بزگواران باشند.

دکتر پژمان شادپور

به عنوان فرزند از ایشان آموزه‌هایی گرفتم. با پدر در ترجمه کتب انگلیسی ایشان، همکاری کردم. پدر هنوز چراغ راه من هستند. از رفتار و منش و روش علمی و ممارست ایشان در کار، الگو بگیریم. ایشان در شاخه های هنر، نقاشی، و شعر، خبره بودند. خوشحالم نه تنها یاد ایشان در دل بزرگواران زنده است، بلکه فکر ایشان نیز زنده هست؛ باید فرصت را دریابیم. از تجربیات دکتر ملک افضلی و دکتر آسایی و ... استفاده کنیم. باید برای ترقی، تجارب را مستند و مکتوب کنیم تا از دوباره کاری جلوگیری شود.